PO NITCE DO KŁĘBKA, PO RURZE DO ROZDZIELACZA INSTALUJEMY OGRZEWANIE PODŁOGOWE

Ogrzewanie podłogowe to obecnie jeden z najchętniej wybieranych sposobów na rozprowadzenie ciepła w obiektach mieszkalnych. System sprawdza się zarówno w pojedynczych pomieszczeniach, jak i w całych budynkach, stanowiąc sprawne uzupełnienie pomp ciepła, kotłów kondensacyjnych czy kolektorów słonecznych. Popularność technologii nie oznacza, że montaż nie wymaga od instalatora odpowiedniej wiedzy, umiejętności i dokładności. W niniejszym poradniku pochylimy się nad pracami bezpośrednio związanymi z samą instalacją – poprawnym wyznaczeniem przebiegu pętli oraz montażem i łączeniem rur grzewczych.

Podstawą działania ogrzewania podłogowego są poprawnie rozplanowane i zainstalowane przewody. Układ rur tworzy obieg grzejny, którego długość nie powinna przekraczać:

100 metrów – przy wykorzystaniu rur o średnicy 17 x 2 mm,
80 metrów – przy wykorzystaniu rur o średnicy 16 x 2 mm.

Zastosowanie zbyt długich obiegów może prowadzić do zbyt dużych oporów hydraulicznych wewnątrz instalacji. Przestrzeń pomiędzy poszczególnymi przewodami powinna wynosić od 10 do 30 cm2. Im mniejsza, tym bardziej wyrównana jest temperatura podłogi, aczkolwiek zbyt gęste ułożenie rur grzejnych może powodować przegrzewanie się podłogi. Przyjmuje się, że na 1 metr kwadratowy przypadać powinno średnio 5-10 metrów rur.

JAKI UKŁAD?

Istnieją dwa ogólne sposoby układania pętli grzewczych: meandrowy (wężowy) lub spiralny. Pierwsza metoda jest nieco prostsza do wykonania, lecz nie zawsze zapewnia równomierny rozkład ciepła w układzie. Zwłaszcza w przypadku większych powierzchni – im dalej, patrząc w kierunku przepływu wody, tym podłoga jest chłodniejsza. W układzie spiralnym rury gięte są pod kątem prostym (90°). Zaletą tego rozwiązania jest naprzemienne ułożenie przewodów o wyższej i niższej temperaturze (w kolejnych rzędach znajduje się odcinek zasilający i powrotny), co pozwala skuteczniej rozprowadzić ciepło. Obie metody można ze sobą łączyć, w zależności od uwarunkowań przestrzeni. Należy jednak pamiętać, aby kładzionych rur nie przecinały późniejsze szczeliny dylatacyjne podłogi. Tam, gdzie nie da się tego uniknąć, przewody warto zabezpieczyć peszlem.

STREFY BRZEGOWE

Strefy brzegowe to pasy o szerokości ok. 1 metra przy ścianach zewnętrznych z oknami i drzwiami, gdzie obserwuje się zwiększone straty ciepła z układu grzewczego. W miejscach tego typu rury warto ułożyć gęściej, w odstępach od 7,5 do nawet 5 cm. Należy przy tym uważać, aby nie wyginać zbyt mocno rur – standardowo przyjmuje się, że minimalny promień gięcia odpowiada pięciokrotności średnicy rury, aczkolwiek parametr ten zawsze najlepiej sprawdzić w specyfikacji dostarczanej przez producenta. Po ułożeniu całej pętli doprowadzamy rurę do rozdzielacza powrotnego, ucinamy i podłączamy do niego odpowiednią złączką.

MONTAŻ ROZDZIELACZY

Rury podłączamy do rozdzielaczy – belek z przyłączami, do których mocujemy złączki odpowiednie do wybranego systemu łączenia rur. Liczba przyłączy powinna odpowiadać liczbie pętli ogrzewania. Urządzenia montujemy w parach – rozdzielaczem zasilającym woda dopływa z kotłowni, a powrotnym jest do niej odprowadzana po przepłynięciu przez rurę. Zazwyczaj na każdej kondygnacji, gdzie montowane jest ogrzewanie podłogowe, wystarcza jedna para rozdzielaczy. Urządzenia najlepiej montować na wysokości 40-50 cm nad poziomem podłogi, gdyż pomaga to w prawidłowym odpowietrzeniu instalacji. Kiedy rury są już ułożone, przymocowane klipsami systemowymi do podłoża i podłączone do rozdzielaczy, przystępujemy do końcowego etapu prac montażowych. Instalację napełniamy wodą, odpowietrzamy i testujemy pod kątem szczelności poprzez wytworzenie w układzie ciśnienia o wielkości 0,6 MPa w czasie jednej doby. Po upewnieniu się, że instalacja jest szczelna, nadchodzi pora na wykonanie samej podłogi. W ich trakcie rury powinny pozostawać napełnione wodą pod ciśnieniem 0,2 – 0,3 MPa do czasu związania betonu.

NOWOCZESNE ROZWIĄZANIE – SYSTEM PURMO CLEVERFIT

Podczas montażu systemu ogrzewania podłogowego bardzo istotne jest, aby poszczególne jego elementy – rury, złączki, kształtki, przyłącza czy rozdzielacze – były ze sobą możliwie jak najbardziej kompatybilne. Instalatorowi ułatwia to pracę, a inwestorowi zapewnia bezproblemowe działanie instalacji.

Rozwiązaniem wartym uwagi profesjonalistów jest system Purmo Cleverfit, w którym wykorzystywane są dwa typy rur wielowarstwowych: PE-RT/Al/PE-RT oraz PE-X/Al/PE-X. Rury łączą w sobie zalety przewodów z tworzyw sztucznych oraz metalowych – są elastyczne i giętkie, lecz zachowują nadany im kształt, co zmniejsza zużycie złączek. Zewnętrzną oraz wewnętrzną warstwę rury stanowi mocny i elastyczny polietylen uszlachetniony o podwyższonej odporności na temperaturę PE-RT, bądź usieciowany PE-X. W środku znajduje się aluminiowa taśma zgrzewana doczołowo metodą laserową, która gwarantuje takie same właściwości rury w całym przekroju i zapobiega wnikaniu tlenu przez ścianki rury, co chroni przed korozją elementów metalowych i zmniejsza wydłużalność termiczną.

Uniwersalny system rur wielowarstwowych Purmo Cleverfit dedykowany jest zarówno do instalacji nowych, jak też poddawanych renowacji. Szeroki zakres oferowanych średnic pozwala na wykonanie instalacji w budownictwie jednorodzinnym, wielorodzinnym oraz użyteczności publicznej.